کربلا یعنی  تـَوَ لا  داشتن 

کربلا یعنی  تـَوَ لا  داشتن  //   مهر حیدر عشق  زهرا  داشتن

کربلا یعنی تبرّای شدید  //  از پلیدی‌های دوران و یزید

کربلا یعنی اطاعت از امام   //  گه به حکم او نشستن گه قیام

کربلا یعنی که یار رهبری   //  از حسین عصر خود فرمانبری

کربلا یعنی تحول در وجود   //   جامه زهد و حیا را  تار وُ پود

کربلا یعنی به حق واصل شدن //    یار حق ، دشمن ِ باطل شدن

کربلا یعنی بیا جانانه شو    //  گِرد ِ شمع عشق ِحق ، پروانه شو

کربلا یعنی کتاب عشق حق  //  از الف تا یای او سرمشق حق

کربلا یعنی که انسی با نماز     //    روی بر درگاه ربّ بی نیاز

کربلا یعنی که خون ، آب وضو   //      با خدا ، بی واسطه در گفت وُ گو

کربلا  یعنی همیشه  مکتبی// تو حسینی ، خواهر تو زینبی

کربلا یعنی سراپا جان شدن //  در منای عاشقی  قربان شدن

کربلا یعنی سر و جان باختن //  پل به معراج شرافت ساختن

کربلا یعنی که عاشورای خون   //  موسم انا الیه الراجعون

کربلا یعنی گل ِ احمر شدن   //  روی دست باغبان پرپر شدن

کربلا یعنی هم آغوش عجل   //  تلخی مرگش نکوتر از عسل

ربلا یعنی  بهار ِ تشنگی   //  شعله ور دل از شرار تشنگی

کربلا یعنی چو گل افروختن    //  پیش آب از تشنه کامی سوختن

کربلا یعنی که در دریای ِ آب   //  تشنه اما ، آب کردن را جواب

کربلا یعنی فغان و زمزمه   //  خنجر و هنجر نگاه  فاطمه

کربلا یعنی که تیـغ وُ جسم یار   //  یک هزار و نهصد و پنجاه بار

کربلا یعنی قلم یعنی کتاب  //  پیکر قرآن وُ  زخم ِ بی حساب

کربلا یعنی عطش یعنی شرار   //  خیمه و طفلان در حال ِ فرار

کربلا یعنی سراپا عشق و شور //  گه به نیزه ، گاه در کنج تنور

کربلا یعنی که نیلی روی ماه  //  صورت طفلان و سیلی  آه! آه!

کربلا یعنی که حق در سلسله  //  پاسخ اشک یتیمان هلهله

کربلا یعنی شب و اخت الامام   //  در نماز ، اما نماز ِ بی قیام

کربلا یعنی که در بازارها   //  کعبه اما کعبهء آزارها

کربلا یعنی که آیات ِ حکیم     //      یک زن و هفتاد وُ  دو داغ عظیم

زن مگو زهرای ثانی بود او  //  در حسین ِ خویش فانی بود او

یک شب بی نافله زینب نداشت  //  غیر ذکر یا حسین بر لب نداشت